BUGATTI 57 C – rok 1938

Producent: Automobiles Ettore Bugatti, Molsheim, Francja.

Ostatni seryjny model firmy Bugatti pojawił się na rynku w 1934 r. Nad jego konstrukcją pracował również syn właściciela, Jean. Model 57 produkowano w różnych odmianach, jako model 57 C, 57 S i 57 SC, aż do 1940 r.

Pierwszy model typowej serii 57, znany jako Normale, miał rzędowy silnik 8-cylindrowy o pojemności 3257 cm3. W głowicy cylindrów znajdowały się dwa wałki rozrządu. Silnik miał moc 100 kW (1 35 KM) przy 500 obr/min, przenoszoną na 4-stopniową skrzynię biegów za pomocą jednotarczowego sprzęgła. Luz zaworowy był regulowany kapturkami różnej grubości, nakładanymi na trzonek zaworu. Instrukcja obsługi zalecała: „Zawory nie wymagają częstej regulacji, dlatego bardziej wskazanym jest przysłanie samochodu do naszego warsztatu dla usunięcia nagaru”. Usuwanie nagaru wymagało całkowitego demontażu silnika (głowica cylindrów nie odejmowana). Oczekiwanie na naprawę samochodu uprzyjemniały klientom włoskie przysmaki w hotelu Hostellerie du Pur Sang, napoje wyskokowe również z własnej wytwórni oraz galeria sztuki rzeźbiarza Rembrandta Bugattiego, młodszego brata Ettore.

Od 1938 roku model 57 można było kupić z silniejszym silnikiem ze sprężarką. Dzięki doładowaniu silnik modelu 57 C rozwijał moc 118 kW (160 KM) przy 5000 obr/min. Podwozie, zgodnie z molsheimowską tradycją, miało sztywne mosty. Oś przednia o kwadratowym przekroju była wykonana z jednego kawałka stali z wsuniętymi wzdłużnymi resorami piórowymi. Most tylny był zawieszony na ćwierćeliptycznych resorach piórowych.

Model 57 S, oznaczony Surbaisse — zgnieciony, karosowany przez Jeana Bugattiego, był wystawiony na paryskim Salonie Samochodowym w 1936 r. Ciekawe było rozwiązanie całkowitej osłony kół przednich, której część skręcała na zakrętach wraz z kołem.

Za najpiękniejszy model Bugattiego uznany był jednak model 57 SC Atlantic, jego egzotyczne nadwozie postawiło go w rzędzie najbardziej fascynujących samochodów, jakie kiedykolwiek zostały skonstruowane.