BUGATTI 35 B – rok 1929

Automobiles E. Bugatti, Molsheim, Francja.

Bugatti 35 był niewątpliwie największą rewelacją wyścigów samochodowych lat dwudziestych. Tylko nieliczni znawcy tej marki samochodów orientują się w dużej ilości różnych modyfikacji tego modelu. Wśród tych ekspertów chyba największym autorytetem cieszy się Hugh Conway, długoletni członek brytyjskiego klubu Bugatti. Jego publikacje o firmie Bugatti i jej samochodach, z których i do tej książki również zostały zaczerpnięte informacje, uważane są przez specjalistów z tej dziedziny za źródła najbardziej wiarygodne.

Historia typu 35 rozpoczęła się w 1924 roku, kiedy to na wyścig Grand Prix Francji przygotowano zupełnie nowe podwozie wyposażone w dwulitrowy, ośmiocylindrowy silnik (0 60 x 88 mm) z modelu 30. Podwozie to sprawdziło się na tyle, że przez wiele lat nie było zmieniane. Montowano natomiast różne silniki i w zależności od tego zmieniano oznaczenie poszczególnych modeli. W 1926 roku przez wydłużenie skoku tłoka do 100 mm powstał nowy silnik o pojemności 2,3 litra. Samochody z tym silnikiem oznaczono symbolem 35T. Litera T oznaczała „Targa”, ponieważ model ten był przeznaczony na wyścig „Targa Florio”. Zawody te, z obowiązującą wolną formułą, wygrał w 1926 roku Constantini, jadąc tym właśnie modelem. Typ 35 T, ulepszony jeszcze w tym samym roku przez dodanie kompresora, otrzymał pierwotnie oznaczenie 35 TC, a następnie w katalogach firmy określany był symbolem 35 B. Z powodu obowiązującej formuły ograniczającej pojemność do 1,5 litra typ 35 B używany był w latach 1926-1930 tylko w zawodach opartych na wolnej formule. Model B po raz pierwszy zwyciężył w Grand Prix San Sebastian w Hiszpanii w 1927 roku, prowadzony przez Ernesto Materassiego. W następnym roku za najlepszego zawodnika jadącego na Bugatti uznano Louisa Chirona, który prowadząc model 35 B wygrał Grand Prix Rzymu i Grand Prix Marny, a jadąc dwulitrową wersją 35 B oznaczoną symbolem 35 C, zwyciężył także w Grand Prix Włoch i Hiszpanii. W rok później za kierownicą Bugatti 35 B błysnął Williams, który podzielił się z Chironem (jadącym modelem 35 C) zwycięstwami w większości ważniejszych wyścigów Grand Prix. Objętość niniejszej książki nie pozwala opisać wszystkich zwycięstw samochodów Bugatti. Było ich bowiem od 1911 do 1945 roku ponad dwa tysiące.