JUAN MANUEL FANGIO (1911-1995) – Argentyńczyk

ALBERTO ASCARI (1918-1955) – Włoch

W historii wyścigów samochodowych zdarzały się kilkakrotnie przypadki kontynuacji kariery zawodnika przez jego syna. Jednakże rzadko udaje się to tak doskonale, jak w rodzinie Ascari: Alberto Ascari wskrzesił sławę swego ojca Antonia, zwycięzcy Grand Prix Francji i Włoch w 1924 roku, zdobywając dwa razy pod … Czytaj dalej . . .

GIUSEPPE „NINO” FARINA (1906-1966) – Włoch

Pierwszym mistrzem świata na wyścigach samochodowych Grand Prix został doktor praw Giuseppe Farina. Mówiono, że swój pierwszy samochód — dwucylindrowy Temperino — dostał już w wieku dziesięciu lat. Jego wujem był słynny włoski producent nadwozi Pinin Farina, a Giuseppe z zamiłowaniem oddawał się pracy … Czytaj dalej . . .

BERND ROSEMEYER (1909-1938) – Niemiec

Oficjalna kariera zawodnicza Rosemeyera zaczęła się w roku 1931 zwycięstwami na torze płaskim na motocyklu DKW. Jednakże rzeczywisty początek miał miejsce już w roku 1925 w Lingen, gdzie szesnastoletni Bernd zdobywszy prawo jazdy napędzał strachu czcigodnym obywatelom miasta. W końcu 1934 roku kierownictwo koncernu Auto … Czytaj dalej . . .

HANS STUCK (1900-1978) – Austriak

Hans Stuck, uważany za niepokonanego króla gór, o czym świadczy jego przezwisko „Bergmeister”, zdobył pomimo to tytuł mistrza Europy na torach Grand Prix w 1934 roku. W jego karierze zawodniczej trwającej czterdzieści lat, samochód i wyścigi były dla niego wszystkim. Jako świeżo upieczony absolwent szkoły … Czytaj dalej . . .

RUDOLF CARACCIOLA (1901-1959) – Niemiec

Caracciola wraz z Nuvolarim i Chironem zaliczany jest słusznie przez niektórych autorów do najlepszych zawodników samochodowych okresu międzywojennego. Ten niemiecki zawodnik o włoskim nazwisku zasłużył na tytuł „Regenmeister” – mistrz deszczu – swoją świetną jazdą na mokrych torach w czasie deszczu. Równie dobry był także … Czytaj dalej . . .

ACHILLE VARZI (1904-1948) – Włoch

Całkowitym przeciwieństwem Tazia Nuvolari, jak ogień i lód, jest następna wielka osobowość w światku włoskich zawodników – Achille Varzi. Pochodzący z bogatej rodziny, swoją nienaganną powierzchownością i kamienną twarzą pokerzysty robił wrażenie bardziej playboya niż zawodnika samochodowego. Widziany zawsze z charakterystycznym papierosem w kąciku ust, … Czytaj dalej . . .

TAZIO GIORGIO NUVOLARI (1892-1953) – Włoch

Szalona prędkość na zawodach i miejsce urodzenia – Mantua — dały przezwisko „Latający Mantuańczyk” genialnemu, jeżdżącemu czasem aż diabolicznie mistrzowi kierownicy. Do sztuki prowadzenia pojazdu wprowadził swój charakterystyczny rys — ręce wyciągnięte na kierownicy, styl przejęty i do dziś stosowany przez wszystkich zawodników. Jest … Czytaj dalej . . .

LOUIS CHIRON (1899-1979) – Francuz

Louis Chiron, mistrz Europy z 1931 roku miał uzasadniony przydomek „stary, chytry lis”. Zawdzięcza go dojrzałej jeździe taktycznej, odznaczającej się pewnością i precyzyjną techniką. Obywatel księstwa Monaco, osobisty szofer marszałka Focha, zwycięzca 40 zawodów Grand Prix od 1926 aż do 1949 roku, przewodniczący Automobilklubu Monaco, … Czytaj dalej . . .

JAMES „JIMMY” MURPHY (1894-1924) – Amerykanin

Tylko pięć lat trwała kariera zawodnika, który pomimo to zapisał się trwale w historii sportów samochodowych. Stało się to dzięki zwycięstwu w pierwszej powojennej Grand Prix ACF w 1921 roku. Murphy stał się tam pierwszym Amerykaninem, jadącym amerykańskim samochodem Duesenberg, który wygrał europejskie wyścigi … Czytaj dalej . . .